Wojewódzka Biblioteka Publiczna im. Hieronima Łopacińskiego
w Lublinie
żegna
Longina Jana Okonia
(ur. 20 grudnia 1927 w Świerszczowie – zm. 3 kwietnia 2020 w Chełmie)
Uroczystość pogrzebowa odbyła się 4 kwietnia 2020 roku
w Kaplicy Cmentarza Komunalnego w Chełmie przy ul. Mościckiego
Longin Jan Okoń – prozaik, poeta, publicysta, krytyk literacki, eseista, popularyzator nauki, etnograf i pedagog, organizator życia kulturalnego. Absolwent studiów pedagogicznych i polonistycznych oraz podyplomowych z zakresu zarządzania oświatą na Uniwersytecie Warszawskim. Wieloletni – zaangażowany w pracę – pedagog, nauczyciel i inspektor szkolny. Aktywny i zaangażowany członek Związku Literatów Polskich, a także m.in. inicjator i założyciel Grupy Literackiej „Pryzmaty”, współzałożyciel Chełmskiej Grupy Literackiej „Lubelska 36”, współredaktor chełmskiego pisma literacko-artystycznego „Egeria”. Honorowy obywatel miasta Chełma.
Wielokrotnie nagradzany za swoją twórczość literacką i pedagogiczną, m.in. Nagrodą Literacką im. Bolesława Prusa za powieść Tecumseh (1977), Orderem Uśmiechu (1977), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1978), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1978), Nagrodą Ministra Kultury (1982), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1986), medalem „Za Zasługi dla Województwa Lubelskiego” (1997), Wojewódzką Nagrodą Kulturalną (2003), Nagrodą Literacką im. Kazimierza Andrzeja Jaworskiego (2006).
Autor licznych książek (poezja, powieści, opowiadania, szkice literackie) m.in.: Łzy serca (1947), Kroki słoneczne (1960), Łowienie świtu (1969), Legendy chełmskie (1969), Drążyłem noc (1971), Przysłowia ludu chełmskiego (1971), Opowieści niedźwiedziego grodu (1973), Ludowe zagadki chełmskie (1975), Tecumseh (1976), Niezwykłe dzieje pięknej Anny (1978), Czerwonoskóry generał (1979), Śladami Tecumseha (1981), Płonąca preria (1986), Przełęcz grozy (1990), Historia literatury Ziemi Chełmskiej 1505–2010 (2010, uzupełniona szkicami).
Longin Jan Okoń – związany emocjonalnie z Chełmszczyzną i Lubelszczyzną. Oddany sprawie literatury, kultury i edukacji, rzetelnie pracował na rzecz jej upowszechnienia, zwłaszcza wśród młodzieży. Literatura polska, chełmska i lubelska straciła Pisarza – Legendę. Pozostała dobra pamięć i książki.
