Książka powstała z potrzeby zapełnienia pustki, która staje się coraz większa po odejściu znanych i bliskich osób.

Witold Pyrkosz urodził się w Krasnymstawie, ale zdaniem jego babci Bronisławy Kałahurskiej – jej wnuk mógł urodzić się tylko we Lwowie. Zatem „poprawiono” mu miejsce urodzenia, zmieniono również datę z 24 grudnia 1926 roku na 1 stycznia 1927 roku.

Tym zabawnym akcentem zaczyna opowieść o sobie i swojej drodze do aktorstwa. Jak żartobliwie mówi – oszustwo babki i opóźnienie jego daty urodzenia – umożliwiło mu wiele lat później, podjęcie studiów w Państwowej Wyższej Szkole Aktorskiej w Krakowie.

Droga aktorska nie była łatwa z wielu powodów – przeprowadzki, wybuch II wojny światowej, chwilowa rozłąka z matką i bratem zakończona rozwodem rodziców. Trudne czasy przetrwał wychowując się pod opieką ojca, korzystając równocześnie z pomocy dalszej rodziny.

W wywiadzie przeprowadzonym przez Annę Gruszewską oraz Izę Komendołowicz przedstawia siebie jako młodego, niepokornego człowieka skłonnego do żartów i hazardu, a co za tym idzie przysparzającego rodzicom wielu kłopotów. Zanim odkrył w sobie duszę aktora rozpoczynał i rzucał wiele szkół, podejmował różne prace, które okazywały się kolejnymi pomyłkami. Jednak coś sprawiło, że pewnego dnia podjął umowę z ojcem i ją zrealizował…

Witold Pyrkosz studiował z osobami, które już w okresie studenckim nadawały ton uczelni, a byli to: Zbigniew Cybulski, Bogusz Bilewski, Iza Olszewska. Od tamtych czasów przyjaźnił się również m. in. Z Ryszardem Kotysem. Jego późniejsza kariera rozwijała się w Teatrze Ludowym, Teatrze Polskim we Wrocławiu, Teatrze Studio w Warszawie, Teatrze Rozmaitości, Teatrze Małym, Teatrze Telewizji. Dane mu było współpracować z wieloma znanymi indywidualnościami – Wojciechem Siemionem, Tadeuszem Pieczką, Leszkiem Herdegenem, Janem Machulskim.

Aktorstwo teatralne dawało mu wiele satysfakcji, ale pojawiły się nowe możliwości realizacji siebie jako aktora telewizyjnego. Pierwszym filmem był „Cień” (1956) w reżyserii Jerzego Kawalerowicza, gdzie zagrał rolę przywódcy Narodowych Sił Zbrojnych. Ceni sobie również rolę filmową w „Mecie” Antoniego Krauzego, który powstał w 1971 roku. Film okrojony przez cenzurę przeleżał na półkach około 10 lat. Należał do nurtu zwanego małym realizmem, odsłaniał kulisy życia w PRL-u. za rolę w tym filmie miał szansę otrzymać nagrodę, lecz za przyczyną ówczesnej sytuacji politycznej projekcję filmu wstrzymano. W latach 80-tych odniósł sukces w komedii Vabank i dlatego przyjął również rolę w jego kontynuacji Vabank II, czyli riposta.

 Wszyscy również znamy wykreowaną przez niego postać kaprala Franka Wichury w pierwszym polskim wielkim serialu – Czterej pancerni i pies. Kolejne seriale, w których zagrał i stworzył ciekawe postacie to – Janosik (z rolą Pyzdry), Alternatywy 4 (warszawski cwaniak Balcerek), M jak miłość (senior rodu Mostowiaków).

Książka „Podwójnie urodzony” to nie tylko biografia, ale również barwny obraz historii teatru, historii losów ludzkich na tle dziejów kraju. Źródła lwowskie, okres okupacji, okres stalinizmu, czasy PRL-u, lata 80 –te i czasy współczesne przedstawione w sposób trochę subiektywny, ale bardzo realny przybliżają kulisy teatru oraz plany filmowego. Świat teatru i filmu to nie jedyna rzeczywistość Witolda Pyrkosza. W ten obraz wpisuje swoją najbliższą rodzinę – żonę (wciąż tę samą), córki, syna, wnuczki pokazując swoje szczęśliwe miejsce na ziemi obok nich.