116 lat temu odbyło się pierwsze organizacyjne zebranie Towarzystwa Biblioteki Publicznej im. Hieronima Łopacińskiego w Lublinie. Ta data została uznana za początek istnienia Biblioteki.

„Dzień 26 maja 1907 roku jest dniem  formalnego powstania Biblioteki im. Hieronima Łopacińskiego, chociaż niepisana decyzja zapadła już wcześniej. Cofnijmy się o rok wstecz. W sierpniowy wieczór 1906 roku ginie tragicznie, znany na terenie miasta Lublina i wielu ośrodków całej Polski, badacz profesor – filolog Hieronim Łopaciński. Zostawia po sobie cenny majątek zebrany w ciągu 20-letniej pracy w Lublinie, liczący z górą 10.000 tomów książek, prócz tego wiele inkunabułów, rękopisów, rycin, atlasów, a nawet zbiorów ceramicznych i numizmatyki.
W dniu pogrzebu zebrali się w mieszkaniu Łopacińskiego jego dawni przyjaciele i zdecydowali nabyć zbiory od rodziny aby zatrzymać je w Lublinie. Byli to: Antoni Adam Kryński sławny językoznawstwa, delegat krakowskiej Akademii Umiejętności, dr Mieczysław Biernacki, dr Kazimierz Jaczewski, dr Aleksander Jaworski, rejent Władysław Modrzewski, Tadeusz Piotrowski, prezes Towarzystwa Opieki nad Zabytkami Przeszłości, Henryk Wierciński, badacz ziemi Lubelskiej i brat zmarłego Jan Łopaciński. Chodziło o jak najszybsze zabezpieczenie tak cennego majątku. Po kilku dniach starania udało się umieścić zbiory w gmachu podominikańskim pod opieką najprzód Franciszka Wawrzyckiego, sekretarza Towarzystwa Rolniczego w Lublinie, a później dra Jaczewskiego. Tym, którzy się zatroszczyli o zbiory Łopacińskiego przyświecała myśl, zgodna zresztą z intencjami zmarłego , aby księgozbiór zachować dla miasta jako podstawę przyszłej biblioteki publicznej.”

Kazimiera Gawarecka, Dzieje Biblioteki im. H. Łopacińskiego w Lublinie, w: Hieronim Łopaciński i Biblioteka jego imienia w Lublinie 1907-1957, red. Feliks Araszkiewcz, Lublin 1957